Απλά, κάποιες φορές, βαριέμαι και σιχαίνομαι που ακόμα και την ηρεμία μου την έχω έτσι δομημένη, που ακόμα και να θέλω απλά να σκάσω, θα πρέπει να το εκφράσω, να το πω, σε μένα και σε όλους και εδώ. Θα ήθελα μία φορά να δοκιμάσω το απόλυτο μηδέν. Να μην μιλάω, να μην θυμάμαι, να μην προτρέχω, να μην έχω -προσδοκίες και ένα κάρο αηδίες- δικαιολογίες για να σκέφτομαι πολύ. Τα παρακάτω είναι του φθινοπώρου και δείχνουν μάλλον ότι δεν μπορώ αλλιώς, μα προσπαθώ.
We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue to use this site we will assume that you are happy with it.Ok
